Prawdziwe historie ludzi, którzy podczas terapii znaleźli odwagę, aby zmierzyć się ze swoją przeszłością. Catherine Gildiner odsłania fascynujące kulisy pracy terapeutki i swoich relacji z pacjentami. Co sprawia, że odnoszący sukcesy muzyk nie jest w stanie uprawiać seksu? Czemu rozsądna kobieta nawet nie dopuszcza możliwości bycia szczęśliwą? Kim staje się dziecko, które matka codziennie wita słowami "Dzień dobry, potworku"? Gildiner odkrywa przed nami świat ludzkich emocji widziany z perspektywy terapeutki. Jej opowieści o najciekawszych przypadkach ze swojej praktyki nie tylko zaskakują i poruszają, ale przede wszystkim inspirują do walki o samego siebie. Jak to jest, gdy dostajesz w swoje ręce czyjeś życie, a twoim zadaniem jest je naprawić? Czy jedno przypadkiem rzucone zdanie może doprowadzić do niepowodzenia całej terapii? Jak sprawić, żeby ktoś zmierzył się z problemem, który odsuwał od siebie przez całe życie? "Dzień dobry, potworku. Historie z terapii, które inspirują do walki o samego siebie" - książka Gildiner. "Dzień dobry, potworku daje przywilej ujrzenia w relacji terapeuta-pacjent podstawowej ludzkiej interakcji". J.M. Coetzee, laureat Literackiej Nagrody Nobla

Wyobraźmy sobie podstępną chorobę - taką, która ma tylko subtelne objawy zewnętrzne, ale może opanować całe ciało bez uprzedzenia; taką, która łatwo przenosi się między rodzicem a dzieckiem i która może trwać całe życie, jeśli nie jest leczona. Według dra Paula Contiego właśnie w ten sposób powinno się patrzeć na traumę: jak na niekontrolowaną epidemię z potencjalnie śmiertelną prognozą.W książce Trauma: niewidzialna epidemia dr Conti analizuje najnowsze badania, najlepsze praktyki kliniczne i dziesiątki prawdziwych historii, aby przedstawić głębszy i krytyczny obraz traumy. Nie tylko wyjaśnia, w jaki sposób trauma wpływa na ciało i umysł, ale również pokazuje, że jest przenoszona między bliską rodziną i przyjaciółmi, a także między pokoleniami i wielkimi grupami demograficznymi. Z książki dowiesz się: o różnych zespołach pourazowych, sposobie ich klasyfikacji i wspólnych objawach; jak skupione na rentowności systemy opieki zdrowotnej mogą utrudniać diagnozowanie i leczenie traumy; w jaki sposób kryzysy społeczne i zawirowania polityczne sprzyjają rozprzestrzenianiu się traumy grupowej; o metodach konfrontacji i radzenia sobie ze swoimi lękami na bieżąco; o sposobach, w jakie trauma zaburza procesy psychiczne, takie jak pamięć, regulacja emocjonalna i logiczne podejmowanie decyzji.

Umiera się na wiele sposobów: z miłości, z tęsknoty, z rozpaczy, ze zmęczenia, z nudów, ze strachu... Umiera się nie dlatego, by przestać żyć, lecz po to, by żyć inaczej. Kiedy świat zacieśnia się do rozmiarów pułapki, śmierć zdaje się być jedynym ratunkiem, ostatnią kartą, na którą stawia się własne życie.

Weronika postanawia umrzeć bez wyraźnego powodu, bez żalu i bez patosu. Może dlatego, że gdy szukała łatwych rozwiązań, jej życie stało się mdłe, jak potrawa bez przypraw, pozbawione ziarna szaleństwa. A gdzie szukać szaleństwa, jeśli nie w domu wariatów, pośród tych, którzy obdarzeni nim zostali w nadmiarze? Weronika uczy się na nowo życia, poznaje siebie samą, zmartwychwstaje. Weronika chce żyć inaczej.